Elke vrijdagavond vind je wel de tijd om daar te geraken:
het stamcafé.

Het is er altijd veel te warm, en op donderdag en vrijdag is het er altijd te druk.
Toch ga je steeds naar datzelfde dekselse café.

Het bier vloeit er in overvloed, en de muziek staat steeds te luid.
Bijgevolg kan je niet echt een gesprek voeren, en begin je de drank maar te vermeerderen.
Praten zal dan al snel lallen worden, en ’s nachts wordt er een danspasje geplaatst.

De muziek is commercieel en goedkoop, net als de conversaties en de lichtjes van de discobal die zogenaamd voor ‘sfeer’ moeten zorgen.

De vloer wordt plakkerig en vuil, en zo voel jij je na een bepaald uur ook.

Tijd om naar huis te gaan, beslis je dan.

The day after komt jouw huisdier op bezoek, de kater.
Waarom, oh waarom, ga je steeds naar datzelfde dekselse café?

En de volgende vrijdag zit je daar opnieuw.

Maar,
al jouw vrienden zitten daar,
waarom zou je in godsnaam ergens anders naartoe gaan?